Vandaag willen we graag Naomi aan jullie voorstellen. Zij wordt namelijk onze maandelijkse gastbogster! Naast dat ze een goede vriendin van ons is en bij Laura in de klas zit, heeft ze ook haar eigen blog. Het is een iets andere soort blog dan je waarschijnlijk gewend bent, want ze schrijft hierop haar eigen boek. Alsof dit nog niet genoeg is, heeft ze onlangs nog een boek geschreven waar wij een groot fan van zijn. Naast boeken schrijven, houd ze er ook erg van om korte verhalen te schrijven. En laat dat nou net iets leuks zijn voor een gastblogger! Klik gauw verder voor Naomi's eerste gastblog-verhaal.
Geen Dikke Trol
Ik loop het schoolplein op. Het is maandag, de eerste dag na de herfstvakantie. Ik had van de vrije dagen genoten. Ik vond de vakanties de beste tijden van het jaar. De zomervakantie vond ik de leukste vakantie, niet omdat het dan zomer was en we vrij hadden, maar omdat ik dan zeven weken lang de pestkoppen Sabine, Mikey en Stan niet tegenkwam.
Zeven lange weken. Snel loop ik naar binnen. Langs mijn kluisje ga ik niet, daar zijn die pestkoppen meestal. De bel gaat en ik snel naar boven. De leraar is er nog niet. Zachtjes vloek ik. Op de trap lopen Mikey en Stan. Ik wil me omdraaien en gauw weglopen, maar Mikey heeft me al opgemerkt.
‘Hé, dikke trol! De hele dag binnen gezeten?’ Ik vloek en schiet een zijgang in. Als ik achterom kijk, zijn Mikey en Stan verdwenen. Opgelucht blijf ik staan. Vanaf hier kan ik de deur mooi in de gaten houden, als de leraar komt, ren ik heel hard naar binnen.
Ineens staan Mikey en Stan voor mijn neus. Ze lachen en slaan een arm om me heen. Ik kan geen kant op. Mikey en Stan trekken me mee de jongens-wc in. Sabine is nergens te bekennen, maar ik denk dat zij nog wel opduikt. Met een kleine duw word ik een wc-hokje ingeduwd. Ik gil woest en trap om me heen, maar Mikey en Stan zijn vele malen sterker en drukken me op de wc-pot neer. Mikey haalt een rol tape uit zijn rugzak en plakt mijn mond af. Ik begin te huilen, iets wat de jongens alleen maar leuker vinden. Met een vlugge beweging tapet Stan mijn handen vast aan de wc-bril. Daarna pakt Mikey de tape en tapet ook mijn voeten vast aan de wc-pot. Ik probeer uit alle macht om los te komen, maar het lukt me niet. Mikey en Stan lachen. ‘Ik hoop dat je verdrinkt in het riool, stomme trol! Kun je lekker stinken tussen de drollen! Moet je maar niet zo lelijk zijn!’ Het laatste geluid dat ik hoor, is het dichtslaan van de deur van de wc’s.
Ik weet niet hoe lang ik hier al zit. Ik weet niet hoeveel bellen, die aangeven dat de les is afgelopen, ik heb gehoord. Er komt hier nooit iemand. Ik slik, een traan drupt naar beneden. De pijn die ik voel, is enorm. Ik ben vanbinnen kapot. Eenzaamheid heerst in de wc’s. Ik sluit mijn ogen. Het beeld van de laatste dag voor de vakantie spookt weer door mijn hoofd. Hoe Sabine me had beetgepakt en tegen de deur aan had gesmeten toen ik haar had teruggeslagen. Alex had alles gezien, dat wist ik, maar ik had hem ontweken en niet meer aangekeken of gesproken, ondanks zijn vele pogingen. Alex was één van de weinigen die me nooit had gepest of uitgescholden. Ik voel mijn wangen gloeien als ik aan hem denk. Ik vind hem al leuk zo lang als ik me kan herinneren. Volwassen, lief, knap en populair. Weer gaat de bel. Ik slik en probeer de tranen binnen te houden. Even later gaat de deur open. Ik zwijg. Zijn het weer Mikey en Stan? Of is het Sabine? Er wordt niet gepraat. Even later hoor ik het vallen van een straal plas in een wc-pot en wordt er doorgetrokken. ‘Mmmmm!’ piep ik. De jongen staat stil. Ik zie de schaduw van zijn voeten onder de deur door. ‘Mmmmm!’ De jongen draait zich om en opent de deur.
Alex. In één klap ben ik helemaal wakker. Shit, waarom moest juist híj hier komen? Waarom moest juist híj me horen? Alex schrikt als hij me ziet. Even staat hij stil. Dan komt hij in beweging. Voorzichtig trekt hij de tape van mijn mond. ‘Cindy?! Hoe kom je hier? Zijn het Stan, Mikey en Sabine weer?’ Ik zwijg. ‘Cindy, praat met me.’ Voorzichtig trekt hij de tape van mijn handen. Mijn huid brandt op de plekken waar de tape los wordt getrokken. ‘Hoe lang zit je hier al?’ vraagt Alex bezorgd. ‘Sinds vanochtend het eerste uur,’ mompel ik. Voorzichtig maak ik de tape bij mijn voeten los. ‘En had ik gelijk over wie het hebben gedaan?’ Langzaam knik ik. ‘Shit, man. Dit moeten we melden! Cindy, dit is niet normaal!’ Ik zwijg. De tape is los. Voorzichtig ga ik staan. Ik wankel even nu ik eindelijk uit die verschrikkelijke houding bevrijd ben. Alex grijpt me vast. ‘Oké, jij gaat nu mee naar boven, of je het wilt of niet. Desnoods draag ik je erheen.’ Met angstige ogen kijk ik hem aan. Langzaam schud ik mijn hoofd. ‘Dan wordt het alleen maar erger.’ Alex glimlacht en veegt een plukje haar uit mijn gezicht. ‘Ga je zelf lopen of moet ik je dragen?’
Twee weken later loop ik naast Alex over straat. Ik blijf staan. Twintig meter voor me lopen Stan, Mikey en Sabine. Alex ziet mijn angstige gezicht. ‘Ze doen je niks meer, loop gewoon door,’ fluistert hij. Ik schud mijn hoofd. ‘Door mij zijn ze van school getrapt.’ ‘Nee, dat komt door mij. Ik was degene die jou naar boven heeft gesleurd. Nu moet je niet gaan pronken met mijn daad.’ Hij lacht in een poging me op te vrolijken. ‘Ik weet het niet.’ Aan mijn gezicht is te zien dat ik echt bang ben. ‘Oké, ik heb een idee. Kom mee.’ Voordat ik kan reageren, trekt Alex me al mee richting Stan, Mikey en Sabine. ‘Hé, daar is die stomme trol!' gilt Sabine. Voordat ze nog iets kan zeggen of doen, voel ik de lippen van Alex op de mijne. Sabine zwijgt. Ik wist dat ook Sabine al jaren en jaren smoorverliefd was op Alex, en juist het meisje dat zij jaren en jaren had gepest, geestelijk had vermoord, zoent met haar grote liefde. Als ik mijn ogen weer open, zijn Sabine, Stan en Mikey verdwenen. Alex glimlacht, en voordat ik weer iets kan zeggen, voel ik zijn lippen weer op de mijne. Ik ben geen dikke trol.
Hopelijk vonden jullie het allemaal heel leuk om Naomi's eerste gastblog te lezen. Heb je leuke ideetjes voor een volgend verhaal? Laat ze dan zeker achter in de comments en wie weet verschijnt binnenkort jouw verhaal wel. Vergeet trouwens niet om even een kijkje te nemen om Naomi's blog.
Lieve Naomi heel erg bedankt dat je dit samen met ons wilt doen.
Wat vind jij van dit verhaal en waar zou het de volgende keer over moeten gaan?
XOXO Amy, Laura & Naomi
