Lezen vind ik ontzettend leuk, het is amuserend en ontspannend tegelijk. Er is eigenlijk niets beter dan lekker op de bank liggen, met een dekentje, een lekkere snack en een boek lezen. Ik merk wel dat ik tijd moet maken om te lezen, zeker sinds ik blog, want er blijven zat leuke artikels die ik nog wil lezen. Hierdoor heb ik ook periodes dat ik in één week drie boeken lees en de andere keer één boek in een maand. Het is zeker niet dat ik lezen niet leuk vind, maar als ik de bieb inloop weet ik gewoon niet waar moet beginnen. In de meivakantie had ik een aantal boeken gelezen en het leek me leuk om over één van de boeken te schrijven; namelijk het boek Kwetsbaar van Tatiana de Rosnay.
Waar gaat het verhaal over? Een gezin bestaand uit vader Andrew, moeder Justine, zoon Malcolm en dochter Georgia. Andrew is van Britse afkomst, maar Justine is een Française en samen wonen ze met hun gezin in Parijs. Op een doodnormale woensdagmiddag wordt Malcolm aangereden nadat hij van muziekles alleen naar huis fietst. De autobestuurder is doorgereden, maar gelukkig zijn er ooggetuigen die alles hebben gezien. Deze woensdagmiddag heeft vreselijke gevolgen voor iedereen. Georgia is vreselijk alleen en heeft veel verdriet. Andrew gaat heel anders met zijn verdriet om dan Justine, hij vertrouwt op het politie-onderzoek en de artsen die Malcolm verzorgen, want die ligt na het ongeluk in coma. Justine daarentegen heeft totaal geen geduld om te wachten op het vage politie-onderzoek. Ze voelt het als een plicht om de dader zelf te vinden als de politie het niet doet en daarom besluit ze op onderzoek te gaan.
Toen ik een samenvatting van het boek had gelezen, kreeg ik echt het gevoel alsof het een soort misdaad werd zoals CSI. De personages in het boek gaan op zoek naar sporen en onderzoeken ieder detail. Maar dat is zeker niet het geval. Het is juist heel gevoelig geschreven. Je leest het verhaal trouwens vanuit de ogen van Justine. Ik vind het heel mooi hoe Justine haar gevoelens uit, tegenover zichzelf. Dat ze bijvoorbeeld haar dochter te weinig aandacht heeft gegeven en dat ze begint te merken dat ze steeds minder met Andrew omgaat qua alles als je begrijpt wat ik bedoel. Het is erg spannend om steeds te lezen dat de politie misschien een verdachte heeft gevonden. Op een gegeven moment loopt ze zelfs het huis van de verdachte binnen. Na een tijdje is Justine zó hopeloos en dan is het fijn voor de lezer dat ze dan iemand tegenkomt, haar schoonmoeder welteverstaan, zodat ze daar haar gevoelens en gedachtes kwijt kan en dat het verhaal verder gaat.
Desondanks dat het boek niet onder het misdaad genre valt, zat er toch wel een zekere spanning in. De drang om te weten wie de dader is blijft gewoon erg sterk, zeker als je merkt dat je de laatste bladzijdes van het boek nadert. Voor degenen die het willen weten; het boek heeft 256 pagina's. Persoonlijk vind ik dat niet interessant, maar soms zijn er mensen die dat willen weten. 256 pagina's klinkt veel, maar dat valt reuze mee. Volgens mij heb ik er zo'n 2 à 3 dagen over gedaan, dus dat is niet erg lang.
Desondanks dat het boek niet onder het misdaad genre valt, zat er toch wel een zekere spanning in. De drang om te weten wie de dader is blijft gewoon erg sterk, zeker als je merkt dat je de laatste bladzijdes van het boek nadert. Voor degenen die het willen weten; het boek heeft 256 pagina's. Persoonlijk vind ik dat niet interessant, maar soms zijn er mensen die dat willen weten. 256 pagina's klinkt veel, maar dat valt reuze mee. Volgens mij heb ik er zo'n 2 à 3 dagen over gedaan, dus dat is niet erg lang.
Wat vind jij van dit boek? Denk je dat je het een keer gaat lezen?
XOXO Laura
